Poeme de Ionuţ
Caragea din antologia
Anotimpul Iubirii=Stina e Dashurisë, vol. 2
Shkrimtari Ionuţ Caragea u lind në Konstancë (12.04.1975). Pas fillores dhe
Liceut Industrial Energjetik kreu Fakultetin e Edukatës Fizike dhe Sportit në
Universitetin Ovidius të Konstancës. Më 2003 emigroi në Kanada. Vokacionin për
krijimtari letrare e ka që nga adoleshenca. Debuton si poet në revistën
Observatorul të Torontos (2006). Ka promovuar gjuhën dhe letërsinë rumune në
hapësirat kanadiane. Është autor aforizmash, poezishë, proze dhe eseshë kritike,
i përkthyer në disa gjuhë universale, duke qenë i vlerësuar nga kritikë të
mirënjohur rumunë. Ka botuar 17 vëllime poetike si: Delirium Tremens, U linda
në Google, Donator universal, Njeriu nga kutia e zezë, Analfanetizëm letrar,
Mungesa e asaj që jemi, Poezi dashurie, Atdheu ku po kthehem, Qiell pa shkallë/
Ciel sans escalier, Festina lente, La suprême emotion etj. Ionut
Caragea është laureate i disa çmimeve të rëndësishme letrare.
Dintr-un singur gând
este atâta poezie în jurul meu
încât niciodată nu voi avea timp să o scriu
tot ce văd, tot ce ating
sunt cuvinte pline de viaţă
iar foaia de hârtie
este cimitirul alb
în care îmi îngrop deseori
amintirile
este atâta poezie în jurul meu
încât pixul se împotriveşte să scrie
trebuie să moară ceva în mine
trebuie să pierd ceva la care
am ţinut foarte mult
voi ucide întreaga lume
dintr-un singur gând
îmi va curge o singură lacrimă
este atâta moarte în jurul meu
şi atât de multă viaţă
în această poezie!
Nga një mendim i vetëm
ka aq shumë poezi përreth meje
saqë kurrë s’do kem kohë t’i shkruaj
gjithëka që shoh, gjithëçka që prek
janë fjalë plot jetë
kurse fleta e letrës
është varreza e bardhë
ku i varros shpeshherë
kujtimet
ka aq poezi përrreth meje
saqë stilolapsi kundërshton të shkruajë
duhet të vdesë diç në mua
duhet të humb diçka që
e kam dashur aq shumë
do ta mbys krejt botën
përmes një mendimi të vetëm
do më rrjedhë vetëm një pikë loti
ka aq shumë vdekje përrreth meje
dhe aq shumë jetë
në këtë poezi
Femeia universală
vine o vreme când toate iubirile mor
rămâi o insulă pustie
într-o mare de oameni
vine o vreme când toţi oamenii mor
rămâi o insulă pustie
într-o mare moartă
vine o vreme când te-ntrebi care ţi-e rolul
în acest calvar infinit al pustiului
te-ntrebi de ce atingerea noastră se preface
în moarte
de ce de ce de ce de ce de ce
femeia nu-şi închide copiii în pântec
să creştem miliarde de oameni
într-o singură femeie
UNIVERSALĂ
de ce trebuie să se reverse apa facerii
peste pământul avid de sânge
de ce moartea asta stearpă
nu naşte morţi deja primeniţi de soartă
să-i alăpteze cu întuneric
să ne lase să ne scăldăm în lumină
până ne vom curăţa
de toate păcatele
Evei
Femra universale
vjen një kohë kur krejt dashuritë vdesin
mbetet vetëm një ishull i shkretë
në një det njerëzish
vjen një kohë kur krejt njerëzit vdesin
mbetet vetëm një ishull i shkretë
në një det të vdekur
vjen një kohë kur pyet cili është qëllimi yt
në këtë kalvar të paskajshëm të shkretëtirës
pyet vetëveten përse prekja jonë shndërrohet
në vdekje
përse përse përse
gruaja nuk i mbyll fëmijët në bark
të rrisim miliarda njerëz
në një grua të vetme
UNIVERSALE
përse duhet të derdhet uji i plleshmërisë
përmbi dheun e etshëm për gjak
përse kjo vdekje shterpe
nuk lind të vdekur tashmë të prekur nga fati
t’i ushqejë me errësirë
të na lejë të shpërlahemi me dritë
derisa do të pastrohemi
nga të gjitha mëkatet
e Evës
Tunelul morţii
trec zilele
gravând dureri cuneiforme
fiecare gest îmi dezvăluie
neputinţa
privesc
umbre istovite
imprimate prea adânc în lumină
prin gând îmi trece un copil
crescut la periferia
memoriei
paşi zigzagaţi
în coridorul sinistru al clipelor
un înger şomer îmi numără coastele
săbii încovoiate
spre sine
de trei ori zidită
flacăra candelei
pe retină
Tuneli i vdekjes
kalojnë ditët
duke gravuar dhembje kuniforme
çdo gjest ma zbërthen
pamundësinë
kundroj
hije historike
të shtypura thellë në dritë
nëpër mëndje më kalon një fëmijë
i rritur në periferinë
e memorjes
hapa zigzaqe
në koridorin e tmerrshëm të çasteve
një engjëll i pa punë m’i numëron brinjët
e shpatës që i kërcënohet
vetëvetes
tre herë e murosur
flaka e kandilit
në retinë
traduceri
de Baki Ymeri
Sursa:
Baki Ymeri, antologia
Anotimpul Iubirii=Stina e Dashurisë, vol. 2
